Бугун эрталаб (25 декабрь), сахар 5-да йўлга чиқдим.
Манзилим – Тошкент. Мақсадим – кундузи соат 13-га белгиланган “Бирдамлик” Халқ Демократик Ҳаракатимизнинг Ўзбекистондаги етакчиси Малоҳат Эшонқулованинг таваллуд кунини ва янги йил базмини сафдошлар билан нишонлашга етиб бориш эди.
Бироқ, Наманган божхона постига, кетаётган хусусий таксида етиб борганимизда, хужжатларни текширувчи аскар, менинг паспортимни ушлаганча, хайдовчига машинасини четга олишни буюрди. У ерда мени машинадан тушушни сўради.
Мен:
– Нима гап, ўзи? – деб машинадан тушдим.
Аскар:
– Ака, сиз “Дўстлик” постидан Қирғизистонга чиққанингиз ҳақда штампа турипди. Лекин қайтганингиз ҳақда штампа йўқ экан. Сизни постдан ўтказолмаймиз. – деди.
Мен:
– Яхшироқ қаранг, бу саккиз йил аввалги штампа-ку. Унинг учун мен жавобгарликка тортилганман. Қамоқда жазониям ўтаб чиққангман. – дедим.
Аскар:
– Ака, мен оддий солдатман. Масалани бошлиқлар ҳал қилишади, кутуб туринг, – деб, паспортим билан, ёнбошдаги бинога кириб кетди. 10 минутдан сўнг (паспортимсиз) чиқиб, хайдовчига, – Сиз кетовринг, акамиз қолади экан. – деди.
Хайдовчи, иш хал бўлиб қолармикин деб, яна 1 соатга яқин кутиб турди. Сўнг менсиз йўлини давом этди. Ундан ҳижолат бўлганимдан, унга Тошкентгача келишилган йўл қирани бердим.
Кейин, нима бўлишини кутиб турдим. Орадан яна бир соат ўтганда, постга номерсиз “Нексия”да икки 35 – 40 ёшли киши келишди ва мен билан (исмимни айтишиб), жуда илтифотли сўрашишиб, машинага ўтиришимни айтишди.
Мен:
– Қайга борамиз, билсак бўладими? – деб сўрадим.
Улар:
– Биз попутний Анжонга кетяпмиз, акалар сизни олиб кетишни илтимос қилишди. – дейишди…
Хуллас, шундай мажбурий илтифот билан, номерсиз машинада мени Андижонга қайтариб ташлаб кетишди. Йўл кираям олишмади.
Мен уларга:
– Шунчалик илтифот қиларкансизлар, бир йўла Тошканга обориб келселар бўлмасмиди? – дедим.
Улар:
– Шундай кунлар ҳам келиб қолар. – деб кулиб, хайирлашишди.
Менга бу сира кулгили бўлмади. Режалаштирилган тадбиримизга боролмаганимдан қаттиқ изтиробда қолдим ва бу изтироб ўтиб кетишидан, хали-бери дарак йўқ.
С.Зайнабитдинов