Ҳаёт инсонга бир маротаба берилади. Мана шу ўзига берилган ҳаётда умрини савоб ишларга бағишлаб, одамларга кўлидан келганча яхшилик килиш билан ўтказган инсонгина у дунёда ҳам саодатга эришиши, жаннатга тушиши шубҳасиз.
Қуръони каримда ҳам жаннатга кандай амаллар билан эришиш мумкинлиги очик ойдин кўрсатилган бўлиб, жумладан, Оли имрон сурасида бу ҳақда шундай дейилган: «Парвардигорингиз томонидан бўлғуси мағфиратга ҳамда тақводорлар учун тайёрлаб кўйилган (эни осмонлар ва Ер баробарида бўлган) жаннатга шошилингиз! (У тақводор зотлар) яхши ёмон кунларда инфок-эхсон қиладиган, ғазабларини ичларига ютадиган, одамларнинг (хато-камчиликларини) афв этадиган кишилардир».
Бироқ ўзларини мусулмон сановчи айрим кимсалар ҳам борки, улар диний саводсизлиги, Қуръон сураларини нотўғри талқин килишлари туфайли жаннатга эришишнинг осонгина йўлини танлаб ўзларига ҳам, ўзгаларга ҳам зулм килмокдалар.
Ўзбекистон Исломий Ҳаракати номи остида бирлашиб талончилик, бузғунчилик билан шуғулланаётган кимсалар хам шулар тоифасидан. Улар террористик ҳаракатларини, қотилликларини Аллоҳ номи билан Ислом дини никоби остида содир килмокдалар.
Аммо, ўзларини мусулмон лашкарлари дея атаётган бу кимсаларнинг жиҳод баҳонасида мусулмон биродарларини ўлдираётганини, тинч аҳолини қирғин қилаётганини кандай тушуниш мумкин?
Якинда Ўзбекистон Исломий Ҳаракати интернет сайтида 2011 йилда содир этилган мана шундай қирғинбаротларда «шаҳид» кетганлар рўйхати ҳамда уларнинг таржимаи ҳоли битилган макола эълон қилинди.
Маколада бу гумрох бандалар дин йўлида жиқод майдонига чикканлиги, шу йўлда шаҳид бўлганлиги айтилган. Тўғри, Қуръонда дин йўлида жиҳод килиш, бу йўлда шаҳид кетганлар эса жаннатга тушиши тўғрисидаги оятлар ҳам бор. Бирок бу оятлар пайғамбаримизга кайси давр ва кандай вазиятда нозил бўлганлигини, ўша давр билан ҳозирги шароит орасида осмон билан ерча фарк борлигини тушуниб етиш лозим. Ана шундагина маданият, илм-фан, техника ривожланган, ҳар бир инсон ҳохдаган динига эътиқод қилиши мумкин бўлган, диний эркинлик ҳукм сураётган айни пайтда жиҳод килиш аҳмокликдан бошка нарса эмаслигини англаш мумкин.
Исломий ҳаракатчилар бугунги кунда бировнинг бошида қилич ўйнатиб, унга ислом динини кабул қилдириш мумкиндир, аммо уларнинг калбига курол билан иймон нурини жойлаб бўладими? Қолаверса, исломий ҳаракат аъзолари ўзларининг террористик ҳаракатларини, котилликларини, портлатишлар-у, талон- тарожликларини «жиҳод» дея даъво қилишлари тўғримикин?
Исломнинг дастлабки даврларида Аллох таоло мушриклар билан ақийдавий тортишув килиб турган ўз пайғамбари Муҳаммад алайҳисаломга Фуркон сурасида куйидаги хитобни килади: «Кофирларга итоат этма! Уларга карши у (Қуръон) билан катта жиҳод қил!»
Шундан ҳам кўриниб турибдики, Исломда жиҳод маъноси аввало уруш маъносида эмас, Аллоҳнинг динига сўз билан даъват килиш маъносида юзага келган ва Қуръон, яъни унинг одамларни иймон-эътиқодга, эзгуликка чорловчи оятлари билан катта жиҳод килинган.
Ислом ниқоби остида террористик актларни содир килаётган, бегуноҳ инсонлар ҳаётига зомин бўлаётган ва бу килмишларини жиҳод сўзи билан оклаётган исломий ҳаракат аъзоларининг нияти асло исломни тарғиб килиш, шу оркали у дунёда жаннатга, яратганннинг жамолига етиш эмас. Аксинча, уларнинг нияти бу дунёда ўз ҳукмронлигини ўрнатиш, одамларни кўркувда, саросимада ушлаб туриш, бегуноҳ инсонларнинг конини окизиб ундан лаззатланишдир. Бу йўлда улар ҳеч нарсадан кайтмаяитилар. Ёш-ёш йигитларнинг миясини диний акидалар билан заҳарлаб, уларга жаннатни ваъда килиб охир-окибат жаҳаннамга жўнатмокдалар. Буни эса уларнинг курбонлар сони билан мактаниб ёзган маколасидаги жумлаларидан ҳам англаса бўлади: «Биз Аллоҳ йўлида канча кўп шахид берсак, бизга шунча кўп иззат ва нусрат берилади. Мусулмонлар иззатли кунларни кўришни истаса, ҳали кўпдан кўп кон беришлари керакдир»
Хўш, «шунча кўп иззат ва нусрат» кимга берилаяпти? Шаҳид бўлганларгами ёки уларни жиҳодга чорлаб жаҳаннамга жўнатётганларгами? Курбонлар-у, шаҳидлар сони билан мактаниб уни намойишкорона эълон килаётганларнинг ўзлари нима учун жиҳодга чиқмаяптилар? Нима учун жонларини курбон килиб, ҳакка етишга интилмаяптилар?
Йўк, исломий ҳаракат етакчилари асло бундай килмайдилар. Жиҳоднинг уруш эмаслиги, унинг даври ўтганлиги, жаннатга етишиш учн жонни курбон қилиш шарт эмаслигини жуда яхши тушунишади. Аммо консираган бу бандалар яна кўпрок кон тўкиш, ундан лаззатланиш учун янги курбонлар: ёш-ёш йигитларни жиҳодга чорлайверишади.
Ачинарлиси шундаки, улар Аллоҳ буюрганидек кофирларга карши Қуръон билан, яъни унинг эзгуликка йўғрилган оятларини тарғиб килиб катта жиҳод килиш ўрнига мусулмонларга карши курол кўтариб, бегуноҳ мўминларни ўлдирмокдалар. Улар Афғонистон ва Покистон Ислом давлатларида жиҳод амалётларини олиб бориб мана шу давлатлар миллий армиясида хизмат килаётган бегуноҳ мўмин мусулмонларнинг қонини тўкмокдалар.
Пайғамбаримиз Муҳаммад Расуллуллоҳ: «Агар икки мусулмон бир-бирига қилич билан ҳамла килса, иккови ҳам дўзахи бўлғайдур!» деганлар.
Шундай экан, исломий ҳаракат етакчиларининг аврашларига учиб жиҳодга чиккан, мусулмон биродарларига карши курол кўтариб бу йўлда ўзининг ҳам, бошка мўминларнинг ҳам умрига зомин бўлган ҳаракат аъзолари жаннатга эмас, тўғри жаҳаннамга равона бўлгани аник!
Жаббор АЛИЕВ