Ёдгор Обид
Мен бир гирдоб ичра бўлмоқ истайман,
Тортиб кетсин қаърига у чирпираб.
Ҳаловатим қолсин, майли, чирқираб.
Умрим, сендан фақат шуни қистайман,
Мен бир гирдоб ичра бўлмоқ истайман.
Мен бир офтоб ичра ёнмоқ истайман,
Бор вужудим учқунларга айлансин,
Руҳим кўкнинг пештоқига бойлансин,
Умрим сендан фақат шуни қистайман,
Мен бир офтоб ичра ёнмоқ истайман.
Мен бир шитоб ичра қолмоқ истайман,
Боболарнинг руҳи юрса ёнимда,
Шаҳидларнинг шаҳди бўлса қонимда…
Умрим, сендан фақат шуни қистайман,
Мен бир шитоб ичра қолмоқ истайман.
Мен бир хаёл ичра қолмоқ истайман,
Тўлқин бўлсам, уммонлардай жўш урсам,
Юлдуз бўлсам, юлдузларга тенг турсам,
Тақдир, сендан фақат шуни қистайман,
Мен бир хаёл ичра қолмоқ истайман.