Сабр-қаноат билан рўза тутган яхшидур,
Балки интизор бўлиб уйи кутган яхшидур.
Рўзанинг шарофати, савоблари бисёрдур,
Ғаму андухларни хам кўп унутган яхшидур .
Чун рамазон ойида кўнгил, бадан пок бўлур,
Гина, адоватларни авф этган яхшидур.
Ғазаб келса ногаҳон жанжалга хам не хожат,
Ғазаб ва нафратни ҳам ичга ютган яхшидур.
Рўзадорлик албатта тақводорлик эрурким,
Сабр билан ифторни чунон кутган яхшидур.
Чин орзу, ният билан хар ишни қилмоқ мумкин,
Орзу ва ниятларга албат етган яхшидур.
Сохиб Қаро, Оллохдан не тиласанг-беради,
Оллоҳ йўлида дилдан рўза тутган яхшидур.
РЎЗА ТУТГАН ОДАМЛАР
Рўза тутган одамлар доим итоатдадур,
Улар Оллоҳ йўлида тоат, ибодатдадур.
Бу дунёю у дунё тақводор эрур улар,
Шу боиским абадий бахту саодатдадур.
Кундузлари рўзадор, тунда-чи ибодаткор,
Рухи тетик ва мағрур, рохат, халоватдадур.
Оллоҳ йўлида дилдан тоат-ибодат қилур,
Хасталик, хорлик билмас, жисми саломатдадур.
Кибру хаво, ғараз йўқ, яхши яшаб юради,
Аммо умр ўткинчи, жони омонатдадур.
Сохиб Қаро ўзи хам рўзадорлардан бири,
Оллоҳ йўлида тун-кун доим ибодатдадур.
Шоир: Сохиб Қаро (Қорабой Қодиров)
Матн терувчи: Исмоилова Г