Узбекнинг соддаси
Тошкент дорилфунунининг домласи Баходир Гуломов боладек бегубор, содда одам эди, рахматли. Сафарга чикадими, утиришга келадими, деярли хар гал навбатдаги «шумлик»нинг курбони булиб, ё чойхона паловга, ё зиёфатга «тушар», «тушмаганига» куймас эдик….
Охангарондан кирк чакиримча нарида, тог тепасида Арашон бува деган булок бор. У пайтларда Арашон бувага машина бормас эди. Беш-олти отлик йулга тушдик. Келинчак деган жойда фаргоналик чорвадорларнинг утовида тунаб колдик. Алламахалгача гурунглашиб утирдик. Баходир ака эса утовнинг бир чеккасида маза килиб уйкуни уриб ётибди. Ора-сира уртачарок хуррак хам тортиб куяди.
– Чурт побери, хозир уйкуни уради-да, суфитургай уйгонмасдан туриб олиб хаммани безовта килади, – деди Озод ака. – Бир иш килмаймизми?
Эрталаб бажарилиши керак булган «операция» пишитилди. Унда иштирок этишга утов эгаси – Чимирвой акани хам кундирдик.
Эрталабки чой устида Чимирвой ака салмоклаб гап бошлади:
– Мехмонлар, сизларни куриб бошимиз осмонга етди. Канийди, сиздек улуг одамлар хар куни келса…Куриб турибсизлар, бизда гушт куп. Сурасангиз узимиз берамиз. Угирлаш шарт эмас. Тогликлар кули эгри одамни ёмон куради.
– Нима, хали сиз бизни угри гумон киляпсизми? – деб урнимиздан туриб кетдик.
Чимирвой ака кулиб юбормаслик учун узини зурга тутиб давом этди:
– Биламан, сизлар таникли одамсизлар, бирингиз олим, бирингиз ёзувчи…Шундок булганидан кейин сурасангизлар узимиз…
– Э, оч чамадонингни! – Озод ака бакириб юборди. – Хамманг оч!
Узи биринчи булиб портфелини очиб ичидаги нарсаларни тукиб ташлади. Сочик, тиш чутка, бало-баттарлар хар ёкка сочилиб кетди. Кейин Умарали ака, Абдугафур ака, Бегали, мен жахл билан портфелимизни тукиб курсатдик. Баходир ака каттакон портфелини шахт билан очиб бир силтаган эди, ичидан эски газетага наридан-бери уралган туртта каттакон пишган гушт булаги тушди. (Кечаси узимиз солиб куйган гуштлар.)
– Ие? Вой? Во-о-ой! – Баходир ака турган жойида тахта булиб колди. Юпка кузойнаги ортидан хаммамизга жовдираб карайди.
Чимирвой ака «ана» деди-ю, у ёгини гапирса кулиб юборишини билиб утовдан кочиб чикиб кетди.
– Курдингизми, мезбон сизнинг килигингизга чидолмай кочиб кетди!
– Шунинг учун хаммадан олдин тураркансиз-да!
– Сиз бизни шарманда килдингиз!
– Угри деган ном орттирдик!
Хаммамиз талаб ташладик, «айбини» буйнига куйдик. Баходир ака минбаъд бошкалардан аввал уйгонмасликка, Тошкентга борганидан кейин битта чойхона палов килишга ваъда бериб аранг кутулди.
….Тилла одам эди Баходир Гуломов!
Охирати обод булсин!
Узбекнинг соддаси




