Шу йилнинг 20 – октябр куни биз бир гуруҳ биродалар билан яқин дўстимизнинг қайнотаси вафоти муносабати билан ҳол сўрагани, ўтганлар руҳига дуо қилиш учун кўнгил сўраб бордик. Учқўрғон шаҳрининг мўъжазгина маҳалласида жойлашган Каримжон отанинг хонадони одамлар билан тўла эди. Дуодан сўнг маҳалла аҳли Каримжон ота ҳақида шундай сўзларни айтиб беришдики, уларнинг ҳикояларини эшитиб, орамизда шундай инсонлар борлигидан фахрланиб кетдим. Ҳар биримизга, айниқса ўзини мухолифатчи ҳисоблаб юрган бизлардек кишиларга ўрнак бўлиши учун Каримжон ота ҳақидаги халқ фикрларини сиз муҳтарам ўқувчиларга ҳам илиндим.
Айтишларига қараганда, Каримжон ота ёшликдан ўта камбағал оилада катта бўлган эканлар. Ёшлари улғайгач, аввал «колхоз»да , кейинчалик «трактор парки»да инженер бўлиб ишлабдилар.
80 – йилллар охирида собиқ иттифққда хусусий мулкчиликка йўл очилгач бир кооператив ташкил қилиб, бир неча кишиларни иш билан таъминлабдилар. Ўзбекистон мустақилликка эришгач, ишлари юришиб кетибди. Баъзи одамлар бойиб кетса, даров данғиллама уйлар қуришга , қўша- қўша машиналар сотиб олишга интилади. Каримжон ота эса данғиллама уй қурмабдилар, қўша-қўша машина сотиб олмабдилар, топганларини бола чақаларини уйлаб, жойлашга , ўқитишга, камбағал кишиларни иш билан таъминлаш ва тўйларини ўтказиб беришга сарфлабдилар.
«Мен оддий нашаванд бола эдим», деб эслайди Каримжон отанинг ҳамқишлоги Ёқубжон. «Бир куни Каримжон ака уйимга кириб келдилар. «Врач билан гаплашиб қўйдим, ётиб даволанасан, кўнмасанг мажбур қиламан. Отанг туппа- тузик одам эди. Даволаниб чиқсанг мен билан ишлайсан. Иккита боланг бор. Буларни ким боқади?» дедилар. Эртаси куни ўзлари врач билан учраштириб, даволаш учун пулни тўлаб, мени махсус шифохонага ташлаб келдилар. Даволандим. Ёнларида ишладим. Иккита тўй қилдим»…
Бу бир мисол холос. Бутун маҳалла раҳматли Каримжон ота билан маслаҳатлашиб иш қилган экан. Суҳбатдошларимиздан бири менга қўшниларини уйларини кўрсатди. «Шу уйларни қуришда Карим акам ёрдам берганлар», деди.
Каримжон ота бирор бир сиёсий партияга аъзо бўлмаган. Қолаверса, мухолифатчиларга ҳам алоқаси йўқ . Лекин халқ билан қандай ишлашни билган. Биз мухолифатчилармиз. Ҳукуматни танқид қиламиз, унга турли талаблар қўямиз. Инсон ҳуқуқлари билан шуғулланувчи биродарларимиз халқни ҳуқуқий томондан ҳимоя қилишади. Буларнинг барчаси тўғри. Ёмон томони йўқ. Лекин бизлар фақат ҳуқуқлари паймол бўлганда ёки қайсидир партияни рўйхатдан ўтказиш лозим бўлгандагина оддий одамлар билан кўришамиз. Биров мухолиф фикр билдирса «зўр одам экан», деймиз. Ҳуқуқи паймол бўлиб олдимизга келса, «Офарин, қўрқмай бизга мурожаат қилибди», деймиз. Лекин халқ билан ишлашда нуқсонларимиз кўп.
Биз мухолифатчилар халқ ичига кириб боришимиз, халқнинг кўнглини топишимиз керак эмасми? Оддий халқ билан мулоқотда бўлишимиз, шу халққа ёрдами тегаётган ҳукумат вакиллари билан ҳам кўришиб, суҳбатлашишимиз, уларга вазиятни тушунтиришимиз лозимдир.
Каримжон ота сингари оддий инсонларнинг ҳаёти бизга ибрат бўлиши шарт!
Отахонннинг охиратлари обод бўлсин!.