Соиб МУҲАНДИС
Ҳаётий лавҳалар
Маош ва пенсияларни вақтида беришмаганидан кейин, ҳамма қатори мен ҳам пластик карточка очтиришга мажбур бўлдим. Ололмаган бир неча ойлик маошимнинг бир ойлигини карточкага ўтказиб, “Тўғри йўл” банкидан олишимни айтишди.
Банкка иккита автобус билан бориш кераклигини билгач, кайфиятим бузилиб, “Яшаш жойимга яқин бошқа банклардан бирига ўтказилса бўлмасмикин?” – дегандим, “Корхонамиз “Тўғри йўл” банкининг мижози. Шу сабабли пулингизни ўша ердан оласиз”, – деб тушунтиришди.
На илож, автобусга тушиб, банкка бордим. Эшик олдида турган икки миршабнинг бири саволга тутди:
– Қаёққа? Ҳужжатларингиз қани?
– Маош олишга… кассага, – деб, кириб кетдим. Керакли ҳужжатларни тўлдириб, карточка олгач, кассага навбатга турдим. Маош олишим тайинлигидан хотиржамлик билан хонани кузата бошладим. Оддийгина безатилган, девор-шифтларига пластик картондан ишлов берилган хонанинг ичкари томонига қатор ойнабанд кассалар жойлаштирилган. Хона тўридаги деворда президентнинг кулимсираб турган сурати ва шиорлар осилган. Уларнинг бирида “Халққа хизмат – олий ҳиммат” дейилган бўлса, бошқасида “Ҳамма нарса халқ учун, унинг фаровонлиги учун” дейилган. Ажойиб сўзлар! Бундай юртда яшашдан фахрлансанг арзийди…
– Амаки, карточкангизни беринг. Қайси корхонадансиз? – деган хитоб фикримни бўлди. Навбатим келганини билиб, карточкамни узатдим. Кўп ўтмай кассир аёл қўлимга эллик минг сўм тутқазди. Хайрон бўлдим… Менга бир ойлик маош, дейишганди, наҳот…
– Амаки, бир кунда 30 мингдан ортиғини беролмаймиз. Шундай кўрсатма бор. Қолганини кейин, янаги келганингизда оласиз, – деди кассир аёл.
Тарвузим қўлтиғимдан тушиб, энди нима қилсам экан, пулни қарзларимга берсаммикин ёки рўзғорга ишлатсаммикин, деган хаёлда кассадан узоқлашар эканман, нигоҳим беихтиёр яна ўша кулимсираб турган президент суратига тушди. Энди у ҳолимни кўриб, устимдан кулаётгандек.
“Ҳа, қалайсан? Нима ҳам қилардинг? Қаёққа ҳам борардинг?” деяётгандек туюлди менга.
Ишонасизми, бир ойлик, бор-йўғи 200 минг сўмлик маошимни олиш учун “Тўғри йўл” банкига ўн кун қатнашимга тўғри келди. Қайси бир кун борсам, банк терминали ишламади, бошқа кун электр токи бўлмади… Хулласи калом, ўн кун мобайнида автобусларга ўн минг сўм пулим, бориб-келишларга эса, ўн тўрт соат вақтим кетди, қанча асабим бузилди…
Чамалаб чиқдим: агар банк терминали ишлаб турса, электр токи ўчиб қолмаса, ер қаттиқ силкинмаса, Бен Ладеннинг бирон ракетаси бизни
нишонга олмаса, автобуслар ўз вақтида қатнаб турса, қолган уч ойлик маошимни йил охиригача албатта оламан. Ажойиб қулайликнинг бундай кўриниши ҳеч бир мамлакатда бўлмаса керак.