Гулчехра Нуруллаева
Менга оғриқмисан, оҳмисан менга,
Майли, қўшиқ билсин куйлагувчилар.
Нетайки, кўп бўлса сендай заминга
Куйгувчидан кўра куймагувчилар.
Менга аждодлардан Каъбамисан, ё
Мендан авлодларга ёнишлар-ўтлар…
Нетайки, бағрингдан жой топган риё
Она атай туриб, солса човутлар…
Сени ўйламаслик – БУЮК ҚОТИЛЛИК!
Барчага бирдайин ҳожатбарорсан.
Пахта тераётган, қўллари тилик
Ўғлим суратига кириб борарсан.
Сенга қарайман–у, заҳматкаш Ватан,
Ўзимни кўмаман минг таъналарга.
Қаро либос кийиб, тутайми мотам
Ўғлим эшитмаган Муқанналарга.
Гарчи сени куйлаб, гул демоқ урф,
Истеҳзо кўринди, кўзингга боқсам.
Қуриётган Орол бошида туриб,
Сочларини ёйган қорақалпоқсан…
Ёзу қиш пахта деб қад буккан воҳам,
Тилаганим сенга – тақдир қуёши.
Майлига, мен учун оғриқ бўлсанг ҳам,
Омон бўл, омон бўл, кўзларим ёши!
24. 11. 1987.
х х х
х
Мен сиз каби кула олмасман,
Мен сиз каби чалмасман қарсак.
Маҳзунликнинг майидан мастман,
Эгнимда ҳам ғам бичган мурсак.
Тилимдадир қисмати тахир
Фурсатларнинг оғриқ кезлари.
Нетай, нетай, нетайки, ахир
Мен ҳаётнинг дардчил кўзлари…
19. 12. 1987.
х х х
х
Юрардик нопок-ла шеърда олишиб,
Юрардик ҳақиқат, адолатга оч.
Қайта қуриш…
Сендан кўнгил ёришиб,
Ҳар бир ҳужайрага қайтди-ку ишонч.
Эътиқодлар қайтди…
Булутли осмон,
Ўйладим: зум ўтмай бўлгай мусаффо.
Шоҳсупага чиқар бегуноҳ виждон,
Шоҳсупага чиқар эл-юртга вафо.
Қайта қуриш…
Сенга тикиб жонимни,
Дедим: «Мен уники, уники буткул…»
Энди бўлса борим – хонумонимни
Чирпирак этгудай, ёндиргудай ул.
Қайта қуриш – оппоқ бедорликка зеб,
Иймон-диёнатга тегишли насаб.
Қайта қуриш – ҳақ деб, халолликни деб
Хаста бўлган юрак, қақшаган асаб…
Қайта қуриш – йиллар таъқиб айлаган
Озод фикрларнинг давру даврони.
Қайта қуриш – фақат ўзин ўйлаган
Нопок кимсаларнинг зимдан исёни…
Қиш кета қолмасдан, келолмай баҳор,
Кунлар файз-тинчини йўқотган таҳлид,
Имонлилар бедор,
Имонсиз бедор…
Ватан – жанг майдони бўлмишдир яхлит.
Мен ҳам майдон аро покланиш тараф,
Ватан-боғ файзини ўйлаган қушман…
Тегмай қолди чоғи мендан бирор наф,
Кечаги дўстларим – бугунда душман…
Биламан: отгайлар маломат тошин,
Истарлар номимни этмоқни қаро.
Мен эса, ўлсам ҳам эгмасман бошим,
Ўзимни билгайман саркашлар аро.
Тиловат қиламан: булутли осмон
Чақмоқлар сўнггида бўлсин мусаффо.
Шоҳсупага чиқсин бегуноҳ виждон,
Шоҳсупага чиқсин эл-юртга вафо…
20. 06. 1987.
1987
Гулчехра Нуруллаева