Тириклай ўлдирди ёлғончи очун,
Тириклай сўйдилар маккор ошналар.
Тириклай кафанлаб кўмдилар у кун,
Тирикнинг қонига ўчлар – ташналар.
Зорларим кутдилар, менда зор йўқдир,
Менда исён яшар, яшар интиқом.
Кўзларим бепарво, юрагим чўғдир.
Вужудим жизғанак – оташ батамом!
Нигоҳимдан ўкинч тилади ғаним,
Қаддимни эгмоққа жон чекди қози.
Дунёда яшаб мен ёлғиз топганим –
Шу ғурур ва бир сўз – Ҳақнинг эъзози!
Тириклай сўйдилар, тирик кафанлаб,
Тириклай кўмдилардўст ҳам, ғаним ҳам.
Манқуртлар – ҳассакаш, турар “Ватан!”лаб,
Тириклай кўмилди… оғриқларим ҳам!..
ДИЛМУРОД САЙЙИД
22.08.09 йил.
84-к., 7-ТҲ. Каттақўрғон