Бугун БМТнинг сўз эркинлиги куни деб белгилаган экан, демократия ва инсон хуқуқлари бобида ўз халқининг озодлиги ва ўз юртларида демократик тамойиллар ҳукм суришини истаб ва бу йўлда ўзларининг чин фуқаролик бурчларини сезиб курашиб келаётган нафақат журналистлар, қолаверса бугун эзгу ният-ла баҳоли қудрат қалам тебратаётган инсонларнинг ҳам байрам куни деб айтишимиз мумкин.
Ўзбекистондаги хар бир тўғри сўз журналист ва шоирларнинг, маданият ва санъат, илм ва маърифат соҳасидаги энг ҳалол кишиларнинг фаолиятлари хартомонлама хукуматга ён босувчи лаганбардор амалдорлар томонидан камситилиб, уларнинг ўзлари эса, таъқиб ва таъзйиқларга учраб келмоқда.
Бундай кишиларни Ўзбекистонда бугун диктаторнинг олиб бораётган зўравонлик ва қалтис сиёсати ўз қаърига олган бўлиб, бундай оғир ҳолатда фақат тишни тишга қўйиб чидаш керак. ёки кураш эмас, шунчаки тўғри ва бор гапни айтиш учун биринчи қадамни қўйган кишига республика жиноят кодексининг даҳшатли моддаларидан бирнечаси қўйилиб, унга темир панжара ортига равона бўлиш хавфи туғилмоқда.
Юртимиздаги мавжуд бундай ҳолатнинг ўзи айтиб турибдики, инсонларнинг хуқуқ ва эркинликлари ҳамма томондан чекланиб, афгор халқнинг фаровонликлари эмас,аксинча диктатор томонидан халқ тақдирини исканжа ва қаттиқ назоратга олинган. Республикамизда профессионал катта журналистлар армияси мавжуд десакда, улар мисоли худди Каримов боқаётган қушларга айланиб қолишган.
Уларнинг олдига Каримовнинг хар куни тўрттагина дон сепиб ва бир қултум сув бергани эвазига бу оч қушчалар Ўзбекистондек катта қафас ичра Каримов деган “қушбоши”ни хар кунги дон олдидан мақтаб чуғурлашга одатланиб қолишган. Бундан Каримов роҳатланиб, янада ўзини бахтиёр сезмоқда.
Ҳой на ҳой бу қушчалар бир бирларига: Бугун отамиз кечагидай тўртта эмас, олтита дон ташладилар, деб чуғурлашсалар ажаб эмас.
Бундай сайроқи қушларнинг беданадек ўткир овозлиарини алоҳида тўрқовоқларга солиб Каримов ўзи ишлаётган атрофга йиғиб олган ва бу беданалар
Каримов хар ишига кирганда ва чиққанда бирлари қанотларини кўксига босиб таъзим қилса, бошқалари мулозамат оҳангларда сайраб юборадилар. Миллатимизнинг кечаги энг ардоқли инсонлари бўлган Абдулла Орифов, Эркин Воҳидов, Хуршид Дўстмуҳаммадларнинг беданага айланиб қолганлари ва миллиардларга қудрати етадиган азаматларнинг ғурури йўқлигидан
Каримовнинг номи айтилганда уларнинг ҳам қалтироқ босиши, бу бугунги сўз эркинлигини қўмсаб тамшанаётган журналистларгагина эмас, ҳаммамизга тегишли бўлган кулгили эмас, аксинча бу ўта жиддий ҳолат, бу — ўзбек миллатининг бугунги улкан фожиаси дейиш мумкин.
Шунинг учун хар бир диёнатли кишининг у деиократик харакат вакили бўладими, инсон хуқуқлари иштирокчисими, ёки у чин фуқаролик бурчни англайдиган кишиларми, бугун ҳаммамизнинг долзарб вазифамиз бир ёқадан бош чиқариб, демократия учун, конституция учун, халқимизнинг озод ва эркин нафас олиши учун, илдиз отган корупция ва оммавий ишсизлик ва саводсизликка қарши якдиллик билан курашиш эканлигини таъкидламай ўтолмайман.
Келинглар азизлар етар, бир-биримизга тош отишдек мунофиқ ва пасткашликдан ўзимизни халқ олдида сақлайлик ва умумий душман бир ёқда қолиб, ўз шахсий амбицияларимизни оммавий ахборот воситаларда изҳор қилмай, керак тақдирда ўша гиналарингизни тегишли кишиларнинг ўзига айтишга одатланайлик.
Биласизларми, бундай салбий ҳолатлар замирида халқимиз олдидаги умумий курашимизнинг илдизига болта уришдек яширинган ва хукуматга дастёрлик қилишдек ва орамизни бузишдек маразли амал ётганбўлиши ҳам мумкинлигини эслатиб ўтмоқчиман. Ундан кўра, яхши иш бошлаб, бир-биримизни қўллаган ҳолда
Ўзбекистонда айнан сўз эркинлиги ва адолат учун курашлари туфайли неча йиллардан бери қамоқларда 20 нафар қамоқда хўрланиб азоб чекаётган халқимизнинг асл фарзандларини озод этилишини хукуматдан илтимос қилиб эмас, талаб қилиб чиқиш каби харакатда ҳаммамиз якдил иштирок этиб чиқайлик, сўз эркинлиги куни билан ҳаммангизни табриклаб, халқ учун деб қилаётган савобли ва эзгу ишларингизга ютуқлар тилайман, деб қолувчи
“Бирдамлик” харакат фаоли
Турлибеков Ёдгор.