Дилмурод САЙЙИД
Эй дил, мотам айлагил тарк этди жононинг бу кун,
Эй вужуд, сен ҳам қўшил, ки кетди руҳ-жонинг бу кун.
Эй игна, бир дўстлик қилу кўзга чиз ёр расмини,
Эй қилич, кўксим тилиб ёз исмини онинг бу кун.
Эй фалак, синдир ўшал чархи кажрафторингни сен,
Толеимдек айла тийра етти осмонинг бу кун.
Эй замин, бас юрганинг ул қуёшнинг теграсинда,
Икки сарсон бирлашайлик — оч бағри урёнинг бу кун.
Бир жаҳона икки фотиҳ сиғмагай, эй Дилмурод,
Ё ажал, ё тарки ишқ-танламоқ имконинг бу кун!
БОНУга
Қовушмоқ у қадар осон кечмади
Вужудлар бирлашган ойдин кечада.
Аммо ИЛК СЕВГИнинг тоти ўчмади,
Кўнгил қолаверди ЎША кўчада…
“Асалим, севдигим, жоним!” деганда
Кўнгил кулар эди эшик ортидан.
Эҳтирос чекиниб, ақл келганда
Ўкинч тўкиларди юрак қатидан!
“Лайли ва Мажнун”дан, ёстиқни қучиб,
Мисралар шивирлаб, унсиз йиғлардим.
Сен сира сезмасдинг, тунлар мук тушиб
Севги илоҳига тавба қилардим.
Қовушмоқ шу боис осон кечмаган
Вужудлар бирлашган ойдин кечада.
Хаёлдан ЎШАнинг ёди ўчмаган
Шундан сарсон ҳануз кўнглим кўчада!