Дилмурод САЙЙИД
Муҳаббатим ўгай гўдакдек
Камситилди, масхара бўлди.
Орзулару ишончлар тирик
Ва кафансиз ҳолда кўмилди.
Қалбим бўлди барига қабр,
Мум тишладим қилмай овоза.
Камситилган севгим ҳам охир-
Кўмилди жим ва бежаноза…
Мотам тутдим киймасдан қаро,
Юрак-бағрим силқиб эзилди.
Гўё очдан ўлгандек гадо —
Бахт шўрлик ҳам унсиз узилди!..
“УШШОҚ”НИ ТИНГЛАБ…
«Қаро кўзум» оҳангига банди бўлиб
Томиримда ажиб туйғу оқиб борар.
Оҳ, қарокўз санам ёди дилни тилиб,
Вужудимни олов каби ёқиб борар.
Машшоқ танин гулоб ила ювар бўлса,
Мен май бирла дил ғуборин ювадирман.
Машшоқ юзда терни кўриб ўлар бўлса,
Мен гул юзин орзусида ўладирман.
«Қаро кўзум» оҳангидан ёниб бадан,
Юраккинам инграб-инграб қолмоқдадир.
Оҳ, қаро кўз санам, сенинг кўзларингдан
Маним бахтим ҳар лаҳза ранг олмоқдадир!..