Холдор Вулкон
Қурғоқчилик кунлари келди,
Сахро каби қақраган кўзга.
Бу дунёда билсанг севгилим
Гўзал сўз йўқ исмингдан ўзга,
Кенгликларга чиқиб кетаман
Соғинчларинг қийнаса ёмон,
Сўзанаклар тентираб учган
Жим , кимсасиз далалар тамон.
Оқшом тушиб ярақлайди ой
Шуълаларга беланар кифтим
Юлдуз тўла поёнсиз осмон
Дур – жавохир қадалган шифтим
Қуриллайди бақалар маъюс
Сохилда тун этагин тешиб
Юксалади кўкларга рухим
Ой нуридан арқонлар эшиб.
1999 йил , августь . Маслахат қишлоғи .