Абулфайз Баратов
Уларнинг ёшида анчагина тафовут бўлса-да ,бир-бирлари билан қаттиқ ҳазиллашишни яхши кўрадилар. Ҳазилкашларнинг ёши каттаси озғиндан келган, юзлари тиришган, қахри қаттиқроқ адолатпарвар одам.
Кичиги ҳам озғиндан келган, ҳаракатлари чаққон, сариқ патак соқоли юзини қоплаб олган, юзининг чап томонида тиртиғи бор. Иккала ҳазилкаш ҳам шофёрлик касбини эгаллаган .
Кутилмаганда катта ҳазилкашнинг ( энди уларнинг шартли ном билан шундай деб атаймиз ) хусусий бортли машинаси “қилиқ “ чиқариб қолди. Моторидаги касалликни аниқлай олмаган катта ҳазилкаш бир амаллаб машинасини кичик ҳазилкашникига олиб борди .Кичигининг махсус устахонаси бўлиб ,машина маторидан тортиб ,турли қисмларгача таъмирлаш унинг қўлидан келарди.
Кичиги ”бисмилло” деб машина коппотини очиб, бошини энгаштирди. Каттаси қараса “кичиги” резина ипли иштон кийиб олибди, тўнқайиб матор титкилаётгани учунми, ишқилиб, думбаси тарвузнинг икки палласидай ажралиб турибди.
Э,бундай пайтда ҳазил қилмай бўладими. Шу томонга келаётган 4-5 нафар хотинларни кўрди-ю, каттаси кичигининг иштонига чанг солди. Уни товонигача тушуриб қўйди.
Калласи матор ичида бўлган кичиги ўзини ўнглаб иштонини кияй деса, орқа томондан “вой,ўлмасам!”-деган хотинларнинг овозини эшитиб қолди. Уларнинг таниб қолишидан қўрқиб, калласини матор ичига янада чуқурроқ энгаштириб олди.
Орқаси худди америкадаги “Озодлик ҳайкали” дек ярақлаб турибди. Хотинлар аввалига довдирашиб, ўзларини ёнгинасидаги молхона орқасига уришди. Сўнгра аста секин яна мўралашди. Кичик ҳазилкашнинг думбаси икки паллага ажралиб, ”мана мен” деб, ўзини ”кўз-кўз”қилиб турибди. Икки пути орасидан юмронқозиққа ўхшаган бир нарса қисилиб қолганга ўхшайди.
Кичик ҳазилкаш соқоли матор ичида қора мойга ботиб анча турди. Каттаси нарироқдаги чойхона панасига қочиб бориб, воқеани томоша қилар эди. Хотинлар ҳам бундай текин томошадан истиҳола қилдилар шекилли, тайсаллашиб-тайсаллашиб ниҳоят кетишди.
Уларнинг кетганини сезган кичиги иштонини кия солиб ўзини уйга урди.
Бу воқеа дув дув гап бўлиб кетди.
Кичиги бу “хурмача қилиғи” учун каттасига бир оғиз гапириб ўтирмади. Орадан анча вақт ўтиб бу воқеа унут бўлгандек эди….
Кичик ҳазилкаш устахонасида болға билан қандайдир бир темирга ишлов берарди.У “ассалому алайкум” дея қуюқ салом бериб кириб келган катта ҳазилкашни илиқ кутиб олди.
-Манави темирни ушлаб турсангиз?- деди у катта ҳазилкаш.-Ишни битирайлик ,кейин уйга кириб чой ичамиз.
Каттаси ҳеч нарсадан ҳавотирланмай, темирнинг учидан маҳкам ушлаб турарди. Кичиги темирнинг нариги учидан секин аста уриб кела бошлади. Кейин катта ҳазилкашнинг бош бармоғини мўлжаллаб олиб, болға билан чунонан туширдики…
Катта ҳазилкаш чавақланган чўчқадай чинқириб юборди, ғужғанак бўлиб қолди.
Катта ҳазилкаш нақ бир ойча қўлига отнинг калласидай дока боғлаб уйдан чиқмай ётди. Бош бармоғининг тирноғи бутунлай кўчиб тушди. Шу-шу улар бошқа қалтис ҳазил қилмайдиган бўлдилар.