Холдор Вулкон 
Тўқилар поёнсиз ғийбат гиломи,
Намчил зулматларда занглайди ҳилол.
Псевдохудолар жовдисин кўриб,
Ранги оқармаган муаззин Билол.
Баҳор ҳам баъзида рухсат сўрамай,
Иш қилар биз тузган қонунга хилоф.
Тунда чегарадан ўтиб боғларга,
Кийдира бошлайди ям-яшил ғилоф.
Зил – замбил қўрғошин туманлар аро,
Босиб ўтдим йўллар илонин қанча.
Китоблар кўчкисин остида қолдим,
Юлдузлар кипригин кўксимга санча.
Вақтнинг оч қолган боласин ейди,
Елимгул Маддохи – соқов булбуллар.
Оқшом деразани очсам, жўр бўлиб,
Интервью сўрайди микрафон гуллар.
Бўримикан дейман ва ёки шамол,
Йилғинзорлар аро мунгли улиган.
Совуқ ойналарга бунча бош урдинг,
Ухласангчи ахир, шамол хулиган.
Аччиқ чиқиллайди деворда соат,
Кейин эса бирдан жиқиллай бошлар.
Намчил хилватларда ҳиқиллар ёмғир,
Дарчаларнинг сўқир кўзида ёшлар
Узоқ – ўзоқларда чопар пишқириб,
Темир йўлнинг учқур пўлат самани.
Қоп-қоронғи олис даштлар ортида,
Маъюс чироқларнинг олмос чамани.
2006 йил, 26 май, ярим тун, Бишкек шахри.