Турфа хангомалар.
Абулфайз Баратов.
Буюк хинд ёзувчиси Кришан Чандр “Инсоннинг исми худди гулдай гўзал бўлиши керак”деган эди. Лекин кўпчилигимиз бунга унчалик амал қилавермаймиз. Менинг Тиркаш деган дўстим бўлгувчи эди. Укасининг исми эса Хўроз….
Қишлоғимиздаги бир оилада Дехқон, Тулки, Милтиқ, деган болалар бор эди.Уларнинг катта акаси Сайдивали баҳор пайтларида беткайда ёнбошлаб олиб, қишлоқ эшитгудек қилиб қизиқчилик қиларди.
-Хой, Дехқон, Милтиқни опке Тулкини отамиз.
Ҳозир Сайдивали аканинг укалари бўлган шу милтиқлар, тулкилар, дехқонлар фарзандли, неварали бўлиб кетишган. Турли жабхаларда баракали меҳнат қилишмоқда.
Абдурайим деган бир ҳамқишлоғимиз эса Самарқандга ўқишга бориб, исмини Андрей деб ўзгартирди. Ўқишни битириб Наманганнинг Учқўрғонига йўлланма билан ишга кетди.
Ҳудо раҳмат қилсин, унинг акаси Абдуғани билан Учқўрғонда Абдурайим аканикида меҳмонда бўлганимизда, у укасининг номига келган табрик откриткаларини ўқиб, шундай деган эди:
-Мана қара, қишлоқда исми Абдурайим эди. Самарқандга ўқишга бориб Андрей бўлди. Бу ерда Аббос бўлибди. Кўрасан,яна келгуниизча у “Барбус” бўлади.