Қўйи Чирчиқ тумани Тошкент вилоятининг пахтакор маъмурий бирликларидан биридир. Айни шу кунда далаларда жуда иш қизғин. Ҳамма ғўза чилпиш билан банд. Отангизга раҳмат ватанпарварлар дея ўрта ёшлардаги йигитни суҳбатга тортдим. «Паркентдан келганмиз.
– Касбим ўқитувчи. Кунига камида беш одам олиб келиб ғўза чилпишимиз шарт. Илгғор-илғор фермер хўжаликларида ишлаётган барча шахслар паркентлик ўқитувчилар, соғликни сақлаш ва бошқа шу каби ташкилот ходимлари. Биз бу ерда ғўза чилпиш билан, махаллий аҳоли эса балиқ овлаш, шоли сўғориш, ўз томорқасини парваришлаш билан банд. Вақтида тумандаги тракторлар келиб ғўзани экиб, ишлов берган бўлса, биз чопиб берувдик, энди чеканка, кейин эса терим. Қисқаси ҳаммаси бизнинг бўйнимизда. Шундай экан бу фермерларнинг кимга кераги бор? Қийин-қийин бизга қийин. Кунига келиб кетиш учун таксига 80.000 сўм тўлаяпмиз. Яна гап эшитамиз. Бир насра десанг бўшатиш билан чўчитишади, сиёсатга қаршимисан дея қўрқитишади. Ҳаммаси жонга тегди. лекин нима қилайлик жон қургур ширин экан…., – дея нолиди суҳбатдошим.
Ғўзан чилпишга ( чеканка қилишга) киришиб кетган одамлар ( аниқроғи турли ташкилот ходамлари) ни сухбатга тортиб юқорида ҳасрат қилган йигитнинг гапларини тасдиғини топгандек бўлдим. Бу каби кўргулик деярли барчанинг жонига теккан. Энди бир ками мактаб парталари-ю, касалхона кроватлари, иш столларини ҳам пахта даласига кўчиришга тўғри келмаса бўлди! Буюк мамлакатнинг буюк буюк фарзанди, сени, билки, буюк ишлар кутади, дея бекор айтишмаган кўринади чоғи.
Саноат АБДУРАҲМОНОВА
“Бирдамлик” Халқ демократик харакати Тошкент вилояти бўлими фаоли