Ойшa Маманазаровa
“Бирдамлик” харакатида фаоллигим туфайли, мен органларнинг назоратига тушиб қолган эдим. 2007 йили 7 ноябрь куни, уйимда йўқ вақтимда, уйимга ўт кетган. Ёнғинга қарши инспекциясининг хулосасига кўра, уйимнинг ертолаларида сепилган бензиндан ўт кетган. Ўша пайт мен акамникида яшаб тургандим. Менинг уйимда эса жияним турган эди.
Кўп ўтмасдан, 2008 йил январ ойида, кечки маҳал уйдан магазинга харид учун чиққанимда, мени бир нечта чироқлари ўчирилган енгил машиналар таъқиб қилишди. Улардан чап бермоқчи бўлиб, мен ариққа йиқилиб тушдим. Натижада чап тос суягим синиб, шифохонага тушдим. Менга “чап тос суяқ синган” деб диагноз қўйишди. Кейин 2 маротаба операция қилиндим. Синган суягимга штифт қўйилган. У озиргача олинмаган. Уни олиш учун, яна операция қилинишим керак. Хозир қўлтиқ таёқ билан юрибман. Даволанишим учун етарли маблағнинг ўндан бир қисми ҳам менда йўқ.
Юқорида қўрсатилган вокеалар содир бўлганда, аризалар ёзганимда, ҳеч қаёққа, ҳеч нарса ёзманг, ўзимиз ёрдам қиламиз, деб мени ишонтирганларнинг, ҳозир биронтасини топишга умуман иложи йўқ. Арзимни кимга айтишимни билмай қолдим.