Носир Зокир
Яқинда бир гуруҳ зиёлилар билан сухбатлашиб ўтирсак, ёши 30лар
атрофидаги бир йигит, биздан рухсат сўраб, сухбатимизга қўушилди.
– Сухбатларингиздан, анча фикр доираларингиз кенг, сиёсатни тушунган,
ҳақиқатпарвар кишиларга ўхшайсизлар», деб гап бошлади янги
суҳбатдошимиз. Биз ўзимизни таништирдик.
– хозир – деди йигит, – қаерга бориб, ким билан сухбатлашсанг,
майда-чуйда, саёз фикрлайдиган кишиларга дуч келасан. Хамма ўзининг
оилавий муаммоларини айтиб, хасрат қилади. Кенг мушохада юритиб, дунё
миқёсида фикрлайдиган одамлар анқовни уруғи бўлиб қолди. ОАВларида ҳам
мақтов, майда-чуйда гаплар берилади. Қаёққа қараб кетяпмиз,
тушунмайман, – деб, йигит ўзини таништирди. Унинг исми Ўсмонжон экан.
Миллий университетни адабиёт бўлимини тугатиб, хозирда у ўз машинасида
киракашлик қилиб юрар экан. Келинг, гапни чўзмасдан, унинг айтган
фалсафий фикрларини хукмингизга хавола этай:
Ҳар қандай ҳақиқатнинг қисмати аввалига халокат бўлиб, кейин тан олиш
билан якунланган.
Юзинга хатойингни очик айтган одамни ёмон курасанми? Демак сен яҳши
одам эмассан.
Ўйлаган фикрингни айта олмасликдан ҳам оғиррок азоб йўқ.
Дунёда инсон иродаси ва тафаккурига қарши тура оладиган девор йўқ.
Бу фикрларидан кўриниб турибдики, Усмонжон укамиз кўп китоб ўқир экан.
Фикр доираси кенг шундай ёшларимиз борлигидан, фахирланиб кетдим. Энди
ўтмиш файласуфларининг фикрларидан бахраманд бўлинг:
Адолат давлатнинг бузилмас пойдеворидир.
(Пиндар)
Яширилган ҳақиқатни вақт топади.
Кўпинча буюк ҳақиқатлар аввалига масхараланган.
Ҳақиқат Некрасовдан ҳам, Пушкиндан ҳам, ҳалкдан ҳам, ҳатто, Россиядан
ҳам устун туради.
(Достоевский)
Жохил миллат – қул бўлади. Жоҳил подшо эса золим.
(Жадидалар ғояси)
Журналист врач эмас, касалликни даволамайди. Аммо касалликни намойиш қилади.
(Генцер)
Барчамиз саломат бўлайлик!