ВРАЧ ҚАБУЛИДА (Интермедия)

Абулфайз БАРОТОВ
Икки қаватли поликлинника биноси. Биринчи қаватда рўйхатга олиш (регистиратура), физиотерапия ва бошқа даволаш кабинетлари жойлашган. Иккинчи қаватда эса навбатчи врачлар қабул қиладиган кабинетлар.
Рўйхатга олиш бўлими хизматчиси Мавлуда 30 ёшлар атрофида, семиз, бақалоқ юзли, кўзлари қисиқ, лаблари қалин аёл. Ҳар гапни чертиб-чертиб гапиради.
Туйнукка бемор яқинлашади.
-Терапия бўлимига рақам берсангиз?
МАВЛУДА:- Бизда касаллик врақангиз борми? Қайси кўчада яшайсиз? Фамилиянгиз нима?
БЕМОР: (фамилияси, манзилини айтади).
МАВЛУДА:- Олти ой бўпти қон топширмабсиз, олти ой бўпти ренгентга тушмабсиз. Ренгенхона поликлинниканинг ҳов орқасида. Қонни эса иккинчи қаватда топширасиз. Ана шуларни тўғрилаб келганингиздан сўнг, врач қабулига киришингиз учун рақам берамиз.
БЕМОР: – Менинг врачда бир минутлик ишим бор эди. Бир нарсани сўрамоқчи эдим, холос.
МАВЛУДА: – Ҳамма гап ана шу бир минутда-да. СПИД деган касалликни биласизми? Ана шу бедаво дард минут сайин кўпайиб бораяпти. СПИД дегани қон орқали аниқланади. Бизда ҳам биттасини СПИД бўлди деган эди. Хайрият бошқа касал бўлиб чиқди.
Бу гаплардан беморнинг ҳуши бошидан учади. Поликлинника биноси кўзига худди қассабхонага ўхшаб кўринади.
БЕМОР.- (минғиллаб)- нима қилай, опажон?
МАВЛУДА:-нима қилай эмиш, тезда юқорига чиқинг, қон топширинг. Соат 10.00 дан кейин қон олувчилар кетиб қолишади.
Бемор қўлида “Касаллик варақаси, ” иккинчи қаватга кўтарилади. Қон оладиган кабинетда пайдо бўлади. Гавдали, кўзлари дум-думалоқ, сочларини жингалак қилиб олган аёл ундан “касаллик врақаси”ни олади, “ўтиринг” дейди. Бемор ўтиради. Аёл ёнидаги ҳамшира қизга нимадир дейди. Ҳамшира бемор ёнига келади. Қўлини стол устига қўйишни буюради. Билагини резина шланг билан қаттиқ боғлаб, унинг томирини излай кетади. Бемор қўрқиб кетганидами, томири ҳа деганда топилавермайди. Ниҳоят, ҳамшира бемор билагига шприц суқади.
БЕМОР:- Вой-до-дд.- Игнангизни қаерга суқаяпсиз?
ҲАМШИРА: – Жим ўтиринг бемор, халақит бераяпсиз.
ҲАМШИРА: – Э-э, сал адашибмиз. Мана бундай қиламиз. Қарабсизки, иш битди.
Ҳамшира худди кўрпа қовиётгандек, шприцни бемор билагигидан суғуриб олиб, яна тиқади. Анча вақтгача уринади. Ниҳоят, ишини тугатади. Беморнинг ранги оқариб кетган, чап билагини ушлаб букчайиб ўтрибди. Гапиришга ҳоли йўқ. Ҳамшира унга “касаллик варақаси”ни тутқазади.
ҲАМШИРА: – Эй, бемор, жуда чидамсиз экансиз. Бунчалик додлайсиз. Ҳали бирон киши шприцдан ўлгани йўқ. Энди боринг.
Бемор оёғини аранг судраб поликлинника орқасига –ренгенхонага ўтади. У ерда бир аёл нимадир ёзиб ўтирибди. У бемор қўлидан “касаллик варақаси”ни олади-да, дейди:
Ўтириб туринг, ренгенолог шаҳарга кетган. Ёрдамчиси келса, ренгенга туширади.
Орадан бир соатлар ўтганидан сўнг ёрдамчи ренгенолог келади. У беморга ҳумрайиб қарайди.
Ёрдамчи ренгенолог: – Оббо, ренгенолог қаёқда экан-а? Вақт жуда зиқ эди-ку.
Аёл.-У киши облздравга кетган эди.
Ёрдамчи ренгенолог: -Ҳмм, ҳмм, қани бемор ечининг, тезроқ, чаққонроқ.
Беморни ренгенга туширади. Журналга шошиб нималарнидир ёзади-да, беморга қараб, “Тушдан сўнг соат тўртларга келинг, снимкангизни тайёрлаб қўйишади. (Аёлга имо қилади). Ўша киши тайёрлайди.
БЕМОР:- мен ахир, врачга… (Гапини тугата олмайди).
Ёрдамчи ренгенолог: – Бўпти, мен кетдим. (Шошилиб чиқиб кетади).
Бемор поликлинника ҳовлисидаги дарахтлар соясида ранги оқариб кетган ҳолда чап билагини ушлаб ўтирибди. Нуқул соатига қарайди.
Мана ниҳоят ренген снимкаси ҳам тайёр бўлади. Бемор врач қабулига навбатга рақам олади. Унга навбат келганда врачнинг қабул вақти тугайди.
ВРАЧ:-Навбати етмай қолган ўртоқлар. Эртага эрталаб келасизлар. Менинг вақтим тугади.
Беморнинг сабр-торлари чирт узилиб кетади. Ўт ўчириш машинасидай “вой-вой”лаб юборади. Врач шошиб қолади. Уни кабинетга олиб киради. Касалини сўрайди.
БЕМОР:-Тoмоғимда ангинам бор. Қўшнимиз Одил Қассоб бир кунда томоғингизни марганцовка билан уч марта чайқайсиз деган эди. Бозоркомимиз Тиркаш ака эса икки марта шундай қиласиз дейди. Қайси бириники тўғри. Сиздан шунинг аниғини сўрамоқчи эдим.
Врач довдираб қолади.Уни жинни эмасмиакин деган хаёлга ҳам боради.Кейин ўзини босиб маслаҳат беради.
-Томоғингиз яхши бўлиб кетгунча неча марта бўлсаям чайқаб тураверинг-да. Шунга шунчалик ҳалак бўлиб юрибсизми.
БЕМОР:- Аниғини айтинг опажон, неча марта чайқай?
ВРАЧ:- Бир литр илиқ сувга бир чой қошиқда марганцовка солингда, майли, бир кунда 4-5 марта томоғинигизни чайқай қолинг.
-Неча қошиқ сол дедингиз?
-Бир қошиқ.
ҚАНАҚА ҚОШИҚДА?
ВРАЧ.- Айтдим-ку, сизга, албатта, чой қошиқда-да.
БЕМОР:.-Бир зум тўхтанг, опажон, шуни ёзиб олай. Қоғоз-қаламингиз борми?
ВРАЧ.- (Лабларини маҳкам қимтиб унга қоғоз-қалам беради)
БЕМОР.- Қани айтинг опажон, нечта чой қошиқда солишим керак?
ВРАЧ: -(Дона-дона қилиб гапиради. Жаҳли чиққани шундоққина гапларидан сезилиб турибди). –Бир литр сувни тоғорага соласиз. Унга бир чой қошиқда марганцовка аралаштирасиз. Сўнгра бир ҳовуч арпа ҳам солиб юборасиз.
БЕМОР.-Арпангиз нимаси? Боя айтганингизда арпа йўқ эди, шекилли.
ВРАЧ.-Боя мен сизни одам бўлсангиз керак деб ўйлагандим. Қани кабинетни бўшатинг, чиқинг бу ердан.