“Бирдамлик” ҳаракати фаоли Анварбек.
Умидбек Юсупов жуда хам ақлли ва меҳнаткаш йигит. Ота-онасидан эрта айрилган ва Хоразм вилояти Хива шаҳридаги 20-меҳрибонлик уйида тарбияланган, кейин эса шу шаҳардаги педагогика касб-ҳунар коллежида билим олган Умидбек хаётнинг турли хил қийинчиликларини мардоновор тарзда енгиб ўтмоқда. У ҳозирги кунда Хива шаҳри Янгиобод шаҳарчасидаги болалар ва ўсмирлар спорт мактабида ёшларга сабоқ бериб келмоқда. Бундан бир муддат олдин, унинг хаётида қувончли воқеа юз берди: Янгиобод шаҳарчасида Умидбек ва Дилоромхоннинг никоҳ тўйи бўлиб ўтди ва шу куни Хива тумани ҳокимлиги томонидан ёш оилага яқинда бунёд этилган кўп қаватли уйларнинг биридан уч хонали хонадон калити топширилди.
–Бу кун хаётимдаги энг қувончли, унитилмас кун бўлиб қолади, —дейди Умидбек. –Юртбошимизнинг биз, ёшларга кўрсатаётган ғамхўрлиги туфайли касб-ҳунар ўргандим, уйли-жойли бўлдим. Бунинг учун чексиз миннатдорман.
Мен ҳам, “Бирдамлик” харакати фаоли сифатида Умидбекни ушбу қувончли тантана муносабати билан муборак этаман. Лекин… хамиша унитмаслигимиз керакки, таёқнинг иккинчи учи ҳам бор. Ўзимнинг ушбу фикрим билан аниқлик киритмоқчиманки, Умидбек ва унинг оила аъзоларига кўрсатилган ёрдамнинг гувоҳи бўлиб, мамлакатимизда ёшларнинг билим олишига, касб-ҳунар эгаллаши учун ва хаётда ўз ўрнини топиши учун барча шарт-шароитлар яратилган, -деган тўхтамга келиб бўлмайди. Умидбек каби дархол мамлакат рахбарига ҳамду-санолар ёғдиришдан олдин жамиятдаги аҳволга бир назар ташлаб олиш керак.
Қудратдаги режим ёшларга бир озгина бўлсада шарт-шароит яратиб берган бўлса ва ёки қайсидир ёш оилага хукумат томонидан қандайдир ғамхўрлик кўрсатилган бўлса демакки, ушбу ғамхўрлик ортида албатта қайсидир амалдорнинг шахсий манфаати кўзланган. Ўзимнинг ушбу фикрим тасдиғи сифатида биргина мисол келтирсам. 1993-1995 йиллар давомида кўплаб ўзбек ёшлари давлат томонидан моддий қўллаб қуватланди ва Туркия жумҳуриятига таҳсил олиш учун юборилди. Турк юртида таҳсил олиши керак бўлган ёшларга нисбатан қўйилган асосий талаб қуйдагича эди: таҳсил олиб Ўзбекистонга қайтиб келиш ва олган билимини Ўзбекистонда хаётга тадбиқ этиб, ишлаб чиқариш кўламини ошириш. Албаттаки, мамлакатда ишлаб чиқаришнинг ошиши ортидан халқ манфати заррача хам фойда кўрмаслиги аниқ бўлиб, аксинча Каримовнинг шахсий жамғармасидаги бойлик бир неча баробарга ошиши кўзланган эди.
Лекин мамлакат раҳбарининг режаси чиппакка чиқди ва Турклар юртида тахсил олган ёшларнинг аксарияти ўзларининг порлоқ келажакларини ўзга юртларда кўришди ва Ўзбекистонга қайтиб келишмади. Бундан ғазабланган Каримов хукумати эса ёшларни чет элда ўқитиш билан шуғулланувчи “Умид” ёшлар жамғармасининг фаолиятини бутунлай тўхтатди ва хорижий юртда юрган ўзбек толиб ва толибаларининг оила аъзоларини сиқувга олди. Ўз оила аъзоларининг қийноқлар остида қолганини билган ўзбек ёшларинг айримлари ноиложлик сабаб қайтиб келишди ва хукумат томонида бўйнига “илиб қўйилган” жаримани тўлашди. Хозирги кунда эса, орадан 14 йил ўтган бўлсада, ўз вақтида Турк жумҳуриятида таҳсил олган ёшлар “НУРЧИЛАР” ҳаракатига алоқадорликда айбланиб, пойтахт Тошкент шаҳрида суд қилинмоқда. Аслида судланаётган ўзбек ёшлари сира ҳам “НУРЧИЛАР” ҳаракатига алоқадор бўлишмаган. Уларнинг ягона айблари: Каримов режимининг мустаҳкамланишига хисса қўшишмаганидир. Менинг шахсий фикримча, хивалик Умидбек Юсуповга кўрсатилган ғамхўрлик негизида ҳам қандадир талаб ётибди. Зеро ўзбек ҳукумати амалдорлари текинга ўз мушукларини офтобга чиқаришмайди.